بررسی درک مادران از نوزاد نارس و برخی از عوامل مرتبط با آن در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران

زمینه و هدف: به منظور تأمین رشد جسمی و تکامل روانی نوزاد، انجام مراقبت مناسب توسط مادر لازم است و این مهم در گرو ایجاد ارتباط هرچه بیشتر مادر با نوزاد است. در صورتی که مادر درک مثبتی از نوزاد خود داشته باشد، ارتباط بهتری با او برقرار خواهد نمود. درک مادر از نوزاد بر اساس درک او از رفتارهای زیستی نوزاد می باشد. ویژگی های خاص نوزاد نارس، همچنین اضطراب و استرس مادر به دلیل زایمان پیش از موعد بر درک مادر مؤثر می باشند. هدف از این پژوهش، مشخص کردن درک مادر از نوزاد نارس و همچنین بررسی برخی عواملی است که ممکن است با درک مادر مرتبط باشند. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی و نمونه ها شامل ۱۵۰ مادر نوزاد نارس بستری در بخش ویژه در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. داده ها از طریق پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و ابزار بررسی درک بروسارد(broussard)، جمع آوری و با استفاده از روش های آماری توصیفی تحلیلی آزمون های مجذورکای ، آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: غالب مادران دارای نوزاد نارس( ۹۰ درصد) درک منفی و تنها ۱۰ درصد، درک مثبت از نوزاد خود داشتند. اشتغال مادر، عدم اشتغال پدر، گروه سنی مادر، دریافت حمایت از همسر، قصد بارداری، سابقه سقط و سابقه تولد نوزاد مرده با درک مادر از نوزاد نارس به صورت معناداری ارتباط داشتند. بحث و نتیجه گیری: درک منفی از نوزاد نارس شایع است و گروه های خاصی بیشتر در معرض خطر هستند. از آنجا که درک منفی با بروز مشکلات تکاملی و رشدی در دوران کودکی همراه است، تأمین تمهیداتی جهت کاهش اضطراب و استرس مادران و نیز تسهیلاتی در جهت افزایش روابط مؤثر مادر و نوزاد، از سوی تیم درمان ضروری به نظر می رسد. با شناخت موارد مستعد و حمایت تیم درمان می توان از ایجاد اختلال در روابط، کاستی در مراقبت و مشکلات تکاملی در آینده نوزاد پیشگیری نمود.